In ons huurhuis

Na de eerste twee weken zijn we in ons huurhuis getrokken. Ik schreef al over de enorme verkeersherrie en dat blijft opvallen en vooral erg storen. Door de grote overkapping van het dak is het binnen ook vrij donker en ook dat stoort. De wonderlijke kleuren hebben we het dan nog niet eens over. Kortom dit is nog niet onze plek.
We hebben een aantal koop huizen bekeken, maar over het algemeen doen de huizen erg Amerikaans aan. Groot dak, grote garage, wel een heerlijk grote wasruimte en vaak echt heel wonderlijke kleuren, waarbij alle varianten van turquoise nog het meest voorkomen. Ik vind het allemaal meer van hetzelfde; saaie en fantasieloze bouw, hoewel er zeker ook uitzonderingen zijn en dat zijn vooral de hele nieuwe huizen. Ook de ouden Queenslanders vind ik erg mooi: dit zijn houten huizen op palen die het kruipend ongedierte buiten houden en die de door de hoogte de verkoelende bries vangen.

We zoeken nu een huis dat als een soort tussenstap kan dienen voor een jaar of drie totdat we een spaarpot hebben opgebouwd om dat huis aan zee te kunnen kopen of laten bouwen.

Afgelopen donderdag (30 juli) is eindelijk de verhuizing bezorgd en we zitten dus weer in de zooi van verpakkingsmateriaal en half uitgepakte dozen. Gezien de plannen laten we toch weer de helft gewoon ingepakt in de garage staan. Vooral persoonlijke spulletjes zijn leuk om weer terug te zien. Het speelgoed en de boeken van de kids zijn een zeer welkome aanblik. Ze genieten dan ook intens van het spelen met de eigen vertrouwde spulletjes.

De eerste schoolweek van Julia en Lucas zit er alweer op!
Het schooluniform was vooral voor Julia wel even slikken. Maar het is hier nu eenmaal zo dat een uniform verplicht is. Het heeft ook voordelen, want je hebt geen discussie over wat voor kleren en je hebt daardoor ook gewoon veel minder kleding voor de kinderen nodig.
De school zelf vinden ze erg leuk. Lucas wilde na de eerste dag op school gaan wonen! Julia voelde zich erg welkom. De kinderen in haar klas vonden haar natuurlijk buitengewoon interessant, maar buiten dat zijn ze ook erg behulpzaam en doen echt hun best om het haar naar de zin te maken. Over anderhalve week is er een schoolkamp gepland van drie dagen en twee nachten en we hebben het aan Julia overgelaten om te beslissen of ze meewilde of niet. Na 1 dag wilde ze al meegaan, maar toen dat ook op donderdag nog zo was heb ik maar alvast een slaapzak gekocht. Ze doen het allebei echt heel erg goed. Doen moeite om aansluiting te vinden bij de andere kinderen, om Engels te leren en om over de gehele lijn in te passen op school. Vanuit de school wordt heel veel moeite gedaan om vooral Julia de nodige ondersteuning te geven zodat ze zo snel mogelijk Engels leert. We hebben echt een heel goed gevoel over hoe het op dat front allemaal reilt en zeilt.

Nu dus alles min of meer loopt komt het zoeken van een leuke plek om te wonen steeds meer op de voorgrond te staan, Ik ga vandaag waarschijnlijk weer een huis bekijken en we hopen dat daar snel iets leuks uit komt.