Oogheelkunde in Mackay

Nu ik twee weken heb gewerkt begin ik een beetje een idee te krijgen hoe het hier allemaal in elkaar steekt.

Het spreekuur begint hier om 09.00 zodat ik voor mijn werk tijd genoeg heb om de kinderen naar school te brengen (die beginnen al om 08.30). Van huis naar school is ongeveer 10 minuten rijden en van school naar mijn werk iets van 8 minuten. En het allermooiste is van werk naar huis: 5 minuten als ik het stoplicht tegen heb. Dus lekker thuis lunchen als mijn collega er niet is tussen de middag.
De spreekuren worden meer dan volledig ondersteund. Op dit moment hebben we drie TOA's voor ons tweeen en we zijn bezig om dat aantal uit te breiden zodat we ieder twee TOA's per spreekuur sessie hebben. De patienten zijn dan ook helemaal voorbereid en ook al het papierwerk rond een operatie is al ingevuld door de TOA. De dokter kijkt alles na en zet zijn handtekening.

De patienten hier zijn vriendelijk en dankbaar dat er een specialst is. In Mackay (60.000 mensen incl de suburbs rond Mackay) is bijvoorbeeld geen neuroloog en mensen zijn gewend om voor de meer ingewikkelde zaken af te reizen naar Brisbane (1000 km naar het zuiden). Ik ga morgen (5 september) voor het eerst naar een buitenpoli in Proserpine (123 km naar het noorden) om spreekuur te houden. Mijn collega Andre Horak gaat de week erna naar Bowen, en dat ligt 180 km ten noorden van Mackay.

Veel patienten hebben UV gerelateerde problemen, basaal cel carcinoma's van de oogleden en huid, pterygium en cataract. Verder neemt het aantal diabeten rap toe door het flinke aantal obese mensen in Australie (nummer drie op de wereldranglijst). Wat in deze praktijk ook veel meer voorkomt dan wat ik in Nederland gewend was zijn glaucoom patienten en dan vooral normal tension glaucoom. Al moet ik zeggen dat de diagnose hier veel eerder gesteld wordt en de patienten daarna elk jaar gezichtsveld onderzoek en onderzoek van de papil krijgen.
Voor elk onderzoek krijgt de patient een aparte rekening en die zijn niet mis.

Het verzekerings stelsel in Australie is gebaseerd op een soort volksverzekering voor iedereen met een permanente status in Australie (wij niet aangezien ons visum voor 4 jaar is). Dit heet Medicare en iedereen betaald daar aan mee, ik dus ook!!!!
De vergoedingen die Medicare uitkeert voor bepaalde zaken zijn landelijk bepaald, vergelijkbaar met het vroeger CTG in Nederland. Alles wat een dokter meer vraagt en daar is geen limiet aan, slechts het marktmechanisme telt, moet de patient zelf betalen ("GAP") of je moet je er prive voor verzekeren. Dit doet ongeveer 34% van de bevolking. Dit maakt het mogelijk dat naast de staats ziekenhuizen er veel prive klinieken zijn, en in sommige delen van Australie vooral prive klinieken.

24 Augustus had ik mijn eerste Botox patienten, deze keer om mijn registratie voor het gebruik van Botox in orde te maken, de volgende keer als geregistreerd Botox behandelaar.
Je moet hier in Australie een registratie voor alles hebben, het is niet zo dat als je eenmaal geregistreerd bent als specialist in een staat (elke staat heeft zijn eigen Medical Board) dat je dan alles mag doen.
Ook om een laser te gebruiken heb je een registratie nodig. Om te mogen opereren moet je weer van alles invullen, om patienten op te mogen laten nemen in een nabij gelegen ziekenhuis (wij hebben geen klinische afdeling op de kliniek, we sluiten gewoon om 5 uur) moet je weer van alles invullen, inclusief je CV en een lijst met referenten.
De lasers die we in de kliniek hebben zijn trouwens prima, een gecomibeerde YAG-SLT en een Argon laser.

Vrijdag 7 september heb ik mijn eerste OK ochtend met een sondage, twee strabenten en een cataract. Op 17 september heb ik mijn volgende OK (dit keer een middag) met nu al 6 cataracten. Ze staan hier 4 per uur gepland maar je hebt hier veel minder wisseltijd tussen de verschillende patienten en de meeste OK worden onder druppel anaesthesie gedaan.
1 Oktober volgt een middag met nu al twee pterygium patienten en een cataract met een multifocale lens gepland. Voor mijn aankomst hier had ik al geregeld dat er een Infinit phaco-emulsificatie machine van Alcon was en gelukkig is mijn collega uit Zuid Afrika er ook heel blij mee. Binnenkort krijgen meer klinieken van de keten waar wij bij horen deze machine.

Eind november heb ik mijn eerste congres in Australie, in Perth (http://www.congresswest.com.au/RANZCO2007/index.html)
23 November ben ik de hele dag bezig om van Mackay via Brisbane (1,5 uur) naar Perth (nog eens 6,5 uur) te vliegen. Van 24 t/m 28 november is het congres van de RANZCO (Royal Australian and New Zealand College of Ophthalmologists) met op woensdag als vast onderdeel van het congres een sport middag (ik ga lekker zeilen op de Swan River met als afsluiting een riverside BBQ). 29 November ben ik dan weer een dag bezig om terug te vliegen naar Mackay.

Jullie zien, ik hoef me geen moment te vervelen en ik leer er zelfs nog heel veel nieuwe dingen bij.

Groeten

Ed