Eerste week in Mackay

Lieve allemaal,

Eindelijk weer eens even een computer gevonden waarop we de blog kunnen bijwerken!

Onze reis is goed verlopen; de kinderen hebben zich geweldig gehouden ... een Nintendo DS doet wonderen voor een jongetje als Lucas. Het is de enige manier om hem stil te laten zitten en het werkt. Zelfs Sophie deed het voor haar doen echt super. Het blijft natuurlijk een feit dat het echt een roteind vliegen is. Bij aankomst in Mackay stond Nicolette (de vrouw van Ed zijn collega) met twee zoontjes op ons te wachten. Dat geeft een goed gevoel ... je voelt je welkom. Toen op naar het Dolphin Heads Resort. We werden opgehaald door het busje van het hotel en dat was maar goed ook, want met een hele ruime 150 kg bagage heb je nogal wat ruimte nodig. En toen begon dus ons eerste ritje in Australie; aan de linker kant van de weg natuurlijk. Eerste indruk was die van het heerlijke weer: 20 graden stralende zon en een fris windje. Een heerlijke winter, die wel de belofte in zich heeft van een broeierige bloedhete zomer (maar daar denken we nu nog niet aan). Aangekomen in Dolphin Heads hadden we het idee door de Verenigde Staten te hebben gereden. Het straatbeeld is dat van de VS; laagbouw brede straten, grote auto's en grote winkelcentra. Heel onwerkelijk allemaal. Aangekomen in het resort overviel me weer de gedachte "oh ja, daarvoor zijn we gekomen". We hebben een appartement met vrij uitzicht over een grasveld en tussen de palmen door over de schitterende blauwe zee. We zien elke avond de zon ondergaan en dat is hier bijzonder omdat de kust naar het oosten gericht is. We zitten dan ook op een soort landtong, waardoor dat allemaal mogelijk is. Adembenemend!
Sindsdien is het elke dag stralend weer geweest en met een paar koude nachten van 5 graden soms fris. We hebben het idee dat we hier meer een gevoel van seizoenen zullen hebben dan we hadden gedacht.

De eerste ochtend werden we gewekt door de geluiden van allerlei exotisch klinkende vogels. Papegaaitjes (Rainbow Lorikeets) met de meest fantastische kleuren herkennen we wel, maar voor de rest geen idee hoe ze allemaal heten. Ook de planten en bomen om ons heen zijn van een echte tropische weelde.

We hebben inmiddels ook het huis gezien dat we hebben gehuurd. Schitterend in al zijn kitscherigheid. Kleuren afzichtelijk, ruimte heerlijk en niet te vergeten een zwart bubbelbad met goudkleurige waterpunten en kranen en tenslotte het zwenbad: niet groot, maar voor de kinderen paradijs!

Deze week zitten we nog in het resort en we proberen het huis enigzins in te richten zodat we het eind volgende week kunnen gaan bewonen. We hadden namelijk gehoopt dat de container volgende week aan zou komen, maar helaas hij wordt dit weekend pas in Brisbane verwacht en dan duurt het nog eens 2 tot 3 weken voordat hij wordt vrijgegeven in Brisbane en dan moet hij nog naar Mackay komen. We gaan dus maar weer kamperen.

Naar allerlei andere administratieve zaken zijn we deze week ook naar de school van de kinderen geweest. We hebben er allebei een goed gevoel over en ook Lucas ziet het helemaal zitten. Hij komt hopelijk in de klas van Stefan, zijn Zuid Afrikaanse vriendje en dat maakt alles een stuk eenvoudiger. Voor Julia ligt dat anders. Alles is veel spannender. Een nieuwe ervaring is ook het schooluniform dat we inmiddels hebben gekocht. Lucas vond het "Super vet!" en heeft het de rest van de dag aan gehouden, Julia vond het echt vreselijk. (Het ziet er ook niet uit; lijkt uit een ander tijdperk te zijn overgewaaid, maar dat zeggen we natuurlijk niet.) Feit blijft dat het hier nu eenmaal zo is en je pas echt opvalt al;s je geen uniform draagt. Fact of life. Ze zal er gewoon aan moeten wennen.

We genieten voorlopig van heerlijk weer en hebben het druk met het opstarten van ons leven hier. Henk is als 'super-oppas' een enorme hulp.

Hoet het ons verder vergaat laten we snel weer weten; de eerste indrukken zijn in ieder geval positief.

Veel liefs allemaal,
Sandra