De eerste keer kerstmis vieren in Mackay ligt alweer achter ons. Ed is na een nogal stressvolle reis weer thuisgekomen en vandaag (27 dec.) is ook zijn koffer nabezorgd en hebben we alle geweldige cadeaus vanuit NL uitgepakt. We hebben nu zelfs een opblaasbare sneeuwpop in de kamer staan!
December heeft tot nu toe het beste laten zien hoe groot het contrast tussen Zeist en Mackay is. We hebben in een Nederlands gezelschap Sinterklaas gevierd inclusief kruidnoten, strooigoed, banketstaaf en taai taai. Natuurlijk was er als vanouds een hele berg pakjes bezorgd. Sinterklaas heeft ons zeker niet vergeten. Je maakt alleen niet de hele aanloop naar 5 dec. mee. De muziek in de winkels, de aankomst van de Sint en de Pieten in de winkelstraten. Ook de opwinding en de voorbereidingen op school waren er dit jaar niet. Die hebben we trouwens beslist niet gemist! Geen opgefokte kinderen vanaf begin november ... dat was heerlijk. Alleen een paar dagen van tevoren begonnen de kriebels wel toe te nemen. De enige voorbereiding was om van en naar school in de auto een CD met Sinterklaasliedjes loeihard aanzetten en dan met zijn allen meezingen. Het enige dat we hebben gemist is dat we natuurlijk geen gepast inpakpapier konden krijgen. Dat gat werd zo goed als maar kon opgevangen door neef Kerstman.
Hoe vang je dan de overgang naar Kerst op. Je kunt niet zeggen dat alle Australische kindertjes cadeautjes krijgen maar de Nederlandse kindjes niet... Dus een aantal pakjes hebben we maar doorgeschoven naar 25 dec. Twee keer feest! Voor de kinderen erg boffen want ze zijn niet alleen door ons maar ook door onze nieuwe vriendenkring enorm verwend.
Ten slotte kwam vandaag dus ook nog Ed zijn koffer aan met alle verwennerijen uit Nederland. We eindigen de maand met drie keer een zee van pakjes! Heel erg bedankt allemaal. Het was natuurlijk veel te gek allemaal, maar ook geweldig en heerlijk.
Ook het weer onderstreept het contrast met NL op een geweldige manier. We zitten hier volop in de zinderende zomer en dat betekent 30 + graden en een luchtvochtigheid van tegen de 60%. Dat betekent dat het zweet langs je hals je shirt in drupt terwijl je stil zit TV te kijken. Fysieke activiteit zoals sporten of in de tuin werken doe je tussen 5 en 8 uur 's ochtends want daarna warmt het heel snel op. We zijn in die periode goede maatjes geworden met onze airco; die is hier in die periode echt onmisbaar, al is het maar omdat die veel van het vocht in huis uit de lucht haalt. Rond 11 uur 's ochtends gingen de ramen dicht en de airco's aan. Dan was het in huis al tussen de 29 en 31 graden.
Kerst is hier daarom een hele ontspannen aangelegenheid. Vaak een uitgebreide lunch BBQ aan het zwembad of aan zee. Wij hebben 1e kerstdag gevierd met onze Zuid Afrikaanse vrienden en die hebben er wel veel werk van gemaakt. Zij is geboren in Engeland en heeft de avond ingevuld naar Engelse traditie. Leuk om mee te maken. Tweede kerstdag hebben we geluncht bij Australische vrienden die twee gezinnen hadden uitgenodigd en die keken samen om 13.00 uur naar de start van de Sydney - Hobart zeilwedstrijd. Ook heeft Ed de eerste rudimentaire beginselen van cricket uitgelegd gekregen.
De grote warmte in december is de motor die het natte seizoen opstart. En daarom hopen de mensen hier ook maar dat het flink opwarmt, zodat er een goed nat seizoen kan plaatsvinden. Droogte is hier natuurlijk altijd een punt. Inmiddels regent het sinds drie dagen; is de stroom vannacht uitgevallen en deed het vanochtend weer. Het waait hard en ik hoorde dat dit lagedrukgebied wel eens zou kunnen uitgroeien tot een cycloon. Het speelt allemaal net wat zuidelijker, maar wellicht heeft het ook hier gevolgen. De enige waarschuwing op dit moment is die van hoogwater langs de kust met kans op hele hoge golven en harde windstoten. Te gek voor de talrijke surfers hier en dat is dan ook de grootste risico-groep in deze omstandigheden.
Voor ons betekent de regen afkoeling en een geweldige groeispurt voor alle nieuwe planten in de tuin (voor de liefhebbers onder de lezers: Heliconia's en Gember planten). De kinderen vinden het heerlijk om een beetje rond te hangen en te spelen met alle nieuwe spulletjes die ze hebben gekregen ... ondertussen ligt Ed boven ziek in bed. We zijn benieuwd of en hoe we zaterdag naar Adelaide zullen vertrekken waar we oud en nieuw met Nederlandse kennissen willen doorbrengen. (Om even de afstand te illustreren: dat is al met al ongeveer 6 uur vliegen.)
Rest mij alleen nog iedereen een gezellige en veilige jaarwisseling te wensen en dat het maar een mooi 2008 mag worden.
Ook namens de rest van de club:
Sandra
donderdag 27 december 2007
vrijdag 21 december 2007
Eindejaars bericht
Lieve allemaal.
Het einde van het jaar nadert alweer met rasse schreden. Ook 2007 is voor ons weer een bewogen jaar geweest waar jullie via dit webblog allemaal getuigen van waren. Nadat we vorig jaar het besluit hadden genomen om Nederland te verruilen voor Australie duurde het toch nog even voordat alles rond was en we in augustus ook daadwerkelijk konden vertrekken.
Intussen zijn we aardig gewend en de kinderen doen het uitstekend en hebben aangegeven in Australie te willen blijven. Julia en Lucas hebben een heel mooi rapport gekregen en zijn allebei over naar het volgende jaar, Julia naar grade 4 (6e klas in Nederland) en Lucas gaat naar grade 1 (groep 3 in Nederland). Lucas kan niet wachten om te leren rekenen en lezen.
Sophie is sinds maart van dit jaar 6 cm gegroeid en heeft het prima naar haar zin op haar "schooltje" op de vrijdag waar zij van 9 uur tot 3 uur 's-middags verblijft. Soms slaapt ze daar tussen de middag maar het gebeurt ook vaak dat Sandra een vermoeid meisje ophaalt dat die middag nog niet geslapen heeft en dan is het zaak om thuis snel het eten klaar te hebben en zodra het donker wordt (tussen 6 en 7 uur) Sophie naar bed te brengen.
Sandra is ook goed gesetteld en heeft al meerdere vriendinnen in de directe omgeving en ook een goed contact met de verschillende moeders van klasgenootjes van Julia en Lucas. Het fotograferen wordt beetje bij beetje opgepakt met de hulp van Nicolette en de tuin begint steeds meer vorm en kleur te krijgen. Heerlijk om weer eens met allerlei tropische en exotische planten een tuin in te kunnen richten, de rotsbodem heeft ons echter wel flink wat zweetdruppels en vroege ochtenden gekost want overdag is het eigenlijk al te warm om zware lichamelijke inspanning te doen.
Over enkele maanden verwachten we in onze eigen groene jungle buiten te zitten en te genieten van het de kleuren en geuren die hier echt overweldigend zijn.
Ed heeft recentelijk een contract bij Vision Group Austalie getekend en is nu Partner van deze door oogartsen gerunde organisatie (website: http://www.visiongroupaustralia.com/ en dan kijken bij our doctors -> Queensland). De organisatie waar ik primair voor werk is Central Queensland Eye Centre (http://www.cqec.com.au/) maar die is onderdeel van Vision Group. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik even in Nederland om mijn ouders te bezoeken en om mijn definitief vertrek uit Utrecht aan te geven. Per 1 juli 2008 (6 maanden opzegtermijn) houdt mijn toelatingsovereenkomst met het Diakonessenhuis Utrecht op en tot die tijd neemt collega Zijlstra de praktijk waar.
Vanuit een zonnig en warm Australie maar ook vanuit een koud en besneeuwd Nederland willen wij jullie allemaal Prettige Kerstdagen en een voorspoedig 2008 toewensen.
In het nieuwe jaar komen we weer met onze belevenissen.
Heel veel lieve groeten
Ed, Sandra, Julia, Lucas en Sophie
Het einde van het jaar nadert alweer met rasse schreden. Ook 2007 is voor ons weer een bewogen jaar geweest waar jullie via dit webblog allemaal getuigen van waren. Nadat we vorig jaar het besluit hadden genomen om Nederland te verruilen voor Australie duurde het toch nog even voordat alles rond was en we in augustus ook daadwerkelijk konden vertrekken.
Intussen zijn we aardig gewend en de kinderen doen het uitstekend en hebben aangegeven in Australie te willen blijven. Julia en Lucas hebben een heel mooi rapport gekregen en zijn allebei over naar het volgende jaar, Julia naar grade 4 (6e klas in Nederland) en Lucas gaat naar grade 1 (groep 3 in Nederland). Lucas kan niet wachten om te leren rekenen en lezen.
Sophie is sinds maart van dit jaar 6 cm gegroeid en heeft het prima naar haar zin op haar "schooltje" op de vrijdag waar zij van 9 uur tot 3 uur 's-middags verblijft. Soms slaapt ze daar tussen de middag maar het gebeurt ook vaak dat Sandra een vermoeid meisje ophaalt dat die middag nog niet geslapen heeft en dan is het zaak om thuis snel het eten klaar te hebben en zodra het donker wordt (tussen 6 en 7 uur) Sophie naar bed te brengen.
Sandra is ook goed gesetteld en heeft al meerdere vriendinnen in de directe omgeving en ook een goed contact met de verschillende moeders van klasgenootjes van Julia en Lucas. Het fotograferen wordt beetje bij beetje opgepakt met de hulp van Nicolette en de tuin begint steeds meer vorm en kleur te krijgen. Heerlijk om weer eens met allerlei tropische en exotische planten een tuin in te kunnen richten, de rotsbodem heeft ons echter wel flink wat zweetdruppels en vroege ochtenden gekost want overdag is het eigenlijk al te warm om zware lichamelijke inspanning te doen.
Over enkele maanden verwachten we in onze eigen groene jungle buiten te zitten en te genieten van het de kleuren en geuren die hier echt overweldigend zijn.
Ed heeft recentelijk een contract bij Vision Group Austalie getekend en is nu Partner van deze door oogartsen gerunde organisatie (website: http://www.visiongroupaustralia.com/ en dan kijken bij our doctors -> Queensland). De organisatie waar ik primair voor werk is Central Queensland Eye Centre (http://www.cqec.com.au/) maar die is onderdeel van Vision Group. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik even in Nederland om mijn ouders te bezoeken en om mijn definitief vertrek uit Utrecht aan te geven. Per 1 juli 2008 (6 maanden opzegtermijn) houdt mijn toelatingsovereenkomst met het Diakonessenhuis Utrecht op en tot die tijd neemt collega Zijlstra de praktijk waar.
Vanuit een zonnig en warm Australie maar ook vanuit een koud en besneeuwd Nederland willen wij jullie allemaal Prettige Kerstdagen en een voorspoedig 2008 toewensen.
In het nieuwe jaar komen we weer met onze belevenissen.
Heel veel lieve groeten
Ed, Sandra, Julia, Lucas en Sophie
donderdag 6 december 2007
Sinterklaas in Mackay
Het heeft even geduurd, maar nu los ik mijn belofte om te schrijven over kwallen, Sinterklaas en al het andere dat hier zoal gebeurt eindelijk in.
We hebben het druk gehad. Het eind van het schooljaar is in zicht, want vanaf vrijdag 7 dec. hebben de kinderen 7 weken vrij. Ik zei vandaag tegen Julia dat het de enige keer in haar leven zal zijn dat ze twee keer in een jaar zomervakantie krijgt. Ze hebben het verdiend: zowel Julia als Lucas hebben zich enorm ingezet om al het nieuws dat op hun pad is gekomen te leren. Ze oogsten alom bewondering door hun open en blije houding en natuurlijk ook door de snelheid waarmee ze Engels leren. Geweldig!
We hebben we ernstig ons best gedaan om Sinterklaas tot een echte feestelijke gebeurtenis te maken. Wel lastig, want het wordt hier nu behoorlijk warm. Elke dag is de temperatuur zo'n 30 graden en steeds vaker beleven we ook dagen van boven de 30 graden. Wat betreft het weer is dit de minst aantrekkelijke tijd van het jaar. Vooral nadat het heeft geregend is het warm vochtig en drukkend; "sticky" of "muggy". Toch is het licht schitterend en de zon die je bijna elke ochtend begroet is een zaligheid vergeleken bij de donkere dagen in NL.
Maar goed, terug naar Sinterklaas. Hoe raak je in de stemming zonder alle versieringen in de winkels, de intocht van Sinterklaas, Pieten die strooigoed uitdelen en de voorpret delen met vrienden. Ook ons traditionele Sinterklaasfeestje bij de familie Koenders konden we helaas niet naar ons toe halen. Maar, we hebben ons best gedaan. De CD's met Sinterklaasliedjes schalden door de auto terwijl ik de kinderen naar school bracht. We zongen uit volle borst mee en ondertussen deden Julia en ik ons best de spanning voor Lucas en Sophie zo echt mogelijk te maken. Vooral voor Lucas was het echt een spannende tijd en dat was goed te merken. Vroeg wakker en elke keer kijken of er niet toch een pakje was bezorgd. Hij heeft de dagen op een eigen gemaakte kalender afgestreept en kon haast niet wachten tot het zo ver was. Ook het schoenzetten is gewoon doorgegaan en ook in Australie zijn via internet chocoladeletters te krijgen (Geen Verkade, maar dat is ruimschoots goedgemaakt door Arianne en Tom. Nogmaals bedankt voor jullie geweldige Sinterklaas pakket. We weten daardoor nu ook dat afgesloten verpakkingen wel door de Quarantine Inspection worden bekeken maar vervolgens wordt de doos weer gesloten en verder gestuurd naar de plaats van bestemming.).
En ja hoor, gisteren was het dan eindelijk 5 december. Na enige twijfel in het begin wisten we dat Sinterklaas ook in Australie langs zou komen. Hij had toch ook de nodige schoen-cadeautjes bezorgd? We hadden ook nog drie andere Nederlandse gezinnen uitgenodigd en uiteindelijk waren we met 8 volwassenen en 9 kinderen bij elkaar. Het was natuurlijk chaos, maar wel leuke chaos. Mensen die elkaar leerden kennen, kinderen overal, ongelofelijke troep overal, lekker eten in overvloed; inclusief banketstaaf, strooigoed, boterkoek en noem maar op. En ja hoor, daar ging de bel en er stonden inderdaad een paar pakjes voor alle kinderen. De snippers vlogen in het rond en toen hebben we de TV aangezet zodat de ouders ook even konden praten. Poeh! Wat een rust! Toen iedereen weer weg was ging de bel een tweede keer en toen waren er een heleboel pakjes! Jaaaaa... en toen werden alle wensen ingelost. Om 22.15 konden de kinderen eindelijk gaan slapen.
6 december: het is een zinderende klamme dag en voor het eerst hebben we de hele dag de airco aan. Zelfs voor Dani is het buiten moeizaam. Hij ligt de hele dag te hijgen. En toch, ondanks de warmte van deze tijd van het jaar is het prachtig en zeer groeizaam weer. Alle planten en bomen schieten de lucht in en allerlei bomen bloeien schitterend. Verschillende inheemse soorten in geel en rose bloemen getooid staan er prachtig bij, maar onze absolute favoriet van het moment is de Flamboyant, die hier Royal Ponciniana wordt genoemd. Een schitterende boom die hier oorspronkelijk niet vandaan komt, maar die het hier zeer naar zijn zin heeft. Deze bomen hebben een hele breed uitgaande horizontale groei en bloeien met prachtige rode bloemen; de perfecte schaduwboom en je ziet ze echt overal op de heuvels en in de vlakten.
Afgelopen week is het eerste incident met een kwal in de krant verschenen. Een Iraquanji heeft een jonge man die in een volledig stingersuit aan het snorkelen was bij de Whitsunday Islands in de nek geraakt. Hij kwam ernstig in de problemen en is per helicopter naar het Base Hospital in Mackay gevlogen. Hij bleek een vriend van de zoon van kennissen uit de buurt te zijn en dan hoor je wat meer achtergrond van het verhaal. Het komt er op neer dat je gewoon HEEEEL goed moet uitkijken met wat je doet en zelfs dan is het nog niet altijd zeker dat er niets kan gebeuren.
Een aantal dagen geleden zaten we 's-avonds gezellig buiten te eten toen we verschillende vleermuizen over zagen komen. Julia: "Dit is de eerste keer dat ik vleermuizen in het wild zie". Binnenkort zijn hier de mango's rijp en de vleermuizen vinden dat een lekkernij. Elke avond gaan ze op pad om een maaltje te verzamelen. Toen we er meer dan twintig geteld hadden zijn we gestopt met tellen. Australie is een boeiend land.
Morgen (vrijdag) nog een halve dag naar school en dan is het echt vakantie. Heerlijk! Want we hebben heel wat eindejaarsaktiviteiten moeten voorbereiden, spullen meegeven, meedoen, aanwezig zijn. Ook als ouders hadden we heel wat huiswerk af te handelen. In de vakantie moeten we ons dan weer gaan concentreren op de kerst, want daar ontkomen we hier echt niet aan.
Zaterdag ochtend gaan we naar de markt (die vindt plaats tussen 6.30 en 9.00 uur) om een aantal planten voor onze tuin te kopen. Naast de strelizia's en bananenboom gaan we nu werken aan een groene afscheiding om de houten schutting af te dekken. Zaterdag kopen we op de markt (hopelijk) Heliconia's en gember planten. Heliconia's hebben blad dat lijkt op dat van de bananenboom maar dan fijner en op een hele hoge steel. De bloemen zijn van zo'n schitterende exotische schoonheid dat we ons er enorm op verheugen ze in de tuin te hebben. Bijkomend voordeel is dat ze snel groeien.
Volgend bericht hopelijk weer met foto's!
Veel liefs van ons allemaal,
Sandra, Ed, Julia, Lucas en Sophie
We hebben het druk gehad. Het eind van het schooljaar is in zicht, want vanaf vrijdag 7 dec. hebben de kinderen 7 weken vrij. Ik zei vandaag tegen Julia dat het de enige keer in haar leven zal zijn dat ze twee keer in een jaar zomervakantie krijgt. Ze hebben het verdiend: zowel Julia als Lucas hebben zich enorm ingezet om al het nieuws dat op hun pad is gekomen te leren. Ze oogsten alom bewondering door hun open en blije houding en natuurlijk ook door de snelheid waarmee ze Engels leren. Geweldig!
We hebben we ernstig ons best gedaan om Sinterklaas tot een echte feestelijke gebeurtenis te maken. Wel lastig, want het wordt hier nu behoorlijk warm. Elke dag is de temperatuur zo'n 30 graden en steeds vaker beleven we ook dagen van boven de 30 graden. Wat betreft het weer is dit de minst aantrekkelijke tijd van het jaar. Vooral nadat het heeft geregend is het warm vochtig en drukkend; "sticky" of "muggy". Toch is het licht schitterend en de zon die je bijna elke ochtend begroet is een zaligheid vergeleken bij de donkere dagen in NL.
Maar goed, terug naar Sinterklaas. Hoe raak je in de stemming zonder alle versieringen in de winkels, de intocht van Sinterklaas, Pieten die strooigoed uitdelen en de voorpret delen met vrienden. Ook ons traditionele Sinterklaasfeestje bij de familie Koenders konden we helaas niet naar ons toe halen. Maar, we hebben ons best gedaan. De CD's met Sinterklaasliedjes schalden door de auto terwijl ik de kinderen naar school bracht. We zongen uit volle borst mee en ondertussen deden Julia en ik ons best de spanning voor Lucas en Sophie zo echt mogelijk te maken. Vooral voor Lucas was het echt een spannende tijd en dat was goed te merken. Vroeg wakker en elke keer kijken of er niet toch een pakje was bezorgd. Hij heeft de dagen op een eigen gemaakte kalender afgestreept en kon haast niet wachten tot het zo ver was. Ook het schoenzetten is gewoon doorgegaan en ook in Australie zijn via internet chocoladeletters te krijgen (Geen Verkade, maar dat is ruimschoots goedgemaakt door Arianne en Tom. Nogmaals bedankt voor jullie geweldige Sinterklaas pakket. We weten daardoor nu ook dat afgesloten verpakkingen wel door de Quarantine Inspection worden bekeken maar vervolgens wordt de doos weer gesloten en verder gestuurd naar de plaats van bestemming.).
En ja hoor, gisteren was het dan eindelijk 5 december. Na enige twijfel in het begin wisten we dat Sinterklaas ook in Australie langs zou komen. Hij had toch ook de nodige schoen-cadeautjes bezorgd? We hadden ook nog drie andere Nederlandse gezinnen uitgenodigd en uiteindelijk waren we met 8 volwassenen en 9 kinderen bij elkaar. Het was natuurlijk chaos, maar wel leuke chaos. Mensen die elkaar leerden kennen, kinderen overal, ongelofelijke troep overal, lekker eten in overvloed; inclusief banketstaaf, strooigoed, boterkoek en noem maar op. En ja hoor, daar ging de bel en er stonden inderdaad een paar pakjes voor alle kinderen. De snippers vlogen in het rond en toen hebben we de TV aangezet zodat de ouders ook even konden praten. Poeh! Wat een rust! Toen iedereen weer weg was ging de bel een tweede keer en toen waren er een heleboel pakjes! Jaaaaa... en toen werden alle wensen ingelost. Om 22.15 konden de kinderen eindelijk gaan slapen.
6 december: het is een zinderende klamme dag en voor het eerst hebben we de hele dag de airco aan. Zelfs voor Dani is het buiten moeizaam. Hij ligt de hele dag te hijgen. En toch, ondanks de warmte van deze tijd van het jaar is het prachtig en zeer groeizaam weer. Alle planten en bomen schieten de lucht in en allerlei bomen bloeien schitterend. Verschillende inheemse soorten in geel en rose bloemen getooid staan er prachtig bij, maar onze absolute favoriet van het moment is de Flamboyant, die hier Royal Ponciniana wordt genoemd. Een schitterende boom die hier oorspronkelijk niet vandaan komt, maar die het hier zeer naar zijn zin heeft. Deze bomen hebben een hele breed uitgaande horizontale groei en bloeien met prachtige rode bloemen; de perfecte schaduwboom en je ziet ze echt overal op de heuvels en in de vlakten.
Afgelopen week is het eerste incident met een kwal in de krant verschenen. Een Iraquanji heeft een jonge man die in een volledig stingersuit aan het snorkelen was bij de Whitsunday Islands in de nek geraakt. Hij kwam ernstig in de problemen en is per helicopter naar het Base Hospital in Mackay gevlogen. Hij bleek een vriend van de zoon van kennissen uit de buurt te zijn en dan hoor je wat meer achtergrond van het verhaal. Het komt er op neer dat je gewoon HEEEEL goed moet uitkijken met wat je doet en zelfs dan is het nog niet altijd zeker dat er niets kan gebeuren.
Een aantal dagen geleden zaten we 's-avonds gezellig buiten te eten toen we verschillende vleermuizen over zagen komen. Julia: "Dit is de eerste keer dat ik vleermuizen in het wild zie". Binnenkort zijn hier de mango's rijp en de vleermuizen vinden dat een lekkernij. Elke avond gaan ze op pad om een maaltje te verzamelen. Toen we er meer dan twintig geteld hadden zijn we gestopt met tellen. Australie is een boeiend land.
Morgen (vrijdag) nog een halve dag naar school en dan is het echt vakantie. Heerlijk! Want we hebben heel wat eindejaarsaktiviteiten moeten voorbereiden, spullen meegeven, meedoen, aanwezig zijn. Ook als ouders hadden we heel wat huiswerk af te handelen. In de vakantie moeten we ons dan weer gaan concentreren op de kerst, want daar ontkomen we hier echt niet aan.
Zaterdag ochtend gaan we naar de markt (die vindt plaats tussen 6.30 en 9.00 uur) om een aantal planten voor onze tuin te kopen. Naast de strelizia's en bananenboom gaan we nu werken aan een groene afscheiding om de houten schutting af te dekken. Zaterdag kopen we op de markt (hopelijk) Heliconia's en gember planten. Heliconia's hebben blad dat lijkt op dat van de bananenboom maar dan fijner en op een hele hoge steel. De bloemen zijn van zo'n schitterende exotische schoonheid dat we ons er enorm op verheugen ze in de tuin te hebben. Bijkomend voordeel is dat ze snel groeien.
Volgend bericht hopelijk weer met foto's!
Veel liefs van ons allemaal,
Sandra, Ed, Julia, Lucas en Sophie
Abonneren op:
Reacties (Atom)
